Zondag 16 juli (Demi en Daniel)
We waren allemaal fris en fruitig op tijd aangekomen bij de Frans Hals (behalve Jelle). Helaas lukte het Rik niet om te komen in verband met ruzie met het toilet. Even verdeeld, drie om drie gingen we in twee auto’s richting Luxemburg.
Na een vlotte oplaad-sessie van de Tesla in Zuid-Limburg verliep de reis zonder oponthoud. Eenmaal aangekomen in het mooie Wiltz, was er weinig motivatie om in de stikkende hitte de tenten op te zetten. Wat ook niet hielp, was dat de helft van de tenten die we hadden meegenomen niet compleet waren. Na het uitspreken van de uitdaging om in de openlucht te willen slapen, kaapte de begeleiding een van onze tenten. Stijn en Igor maakten hun bedje op in de aanhangwagen.
De avond verliep verder erg rustig, we zaten bij het water met onze mooie vuurkorf, totdat Igor de pret moest bederven en de korf omgooide. Door het erg droge gras zorgden alle vlammen voor enige problemen. Na dit opgelost te hebben, dook iedereen hun tent (of aanhangwagen) in en maakte iedereen levend de nacht door.
Maandag 17 juli (Demi, Daniel en Rik)
Vanochtend vroeg werden we wakker gemaakt met de beste Mega Mindy remix. Na rustig wakker te zijn geworden en het heerlijke ontbijt, vertrokken we naar de mountainbike verhuur.
Helaas waren we maar met een klein groepje omdat Marcel Rik en de ontbrekende onderdelen van de tenten ging ophalen in Nederland. Na acht rondjes door Wiltz te rijden, hadden we een parkeerplaats gevonden en konden we na de lange zoektocht eindelijk de fietsen ophalen.
We hadden twee routes meegekregen: de route voor losers en de normale route. Natuurlijk kozen wij voor de normale route. Eerst moesten we naar het startpunt fietsen, waar we uiteindelijk (na een omweg) kwamen. We fietsten de eerste paar meter van de route en bam, Stijn sloopt zijn ketting. Ketting doormidden, dus moesten we de verhuur weer bellen. Na even wachten konden we eindelijk weer verder fietsen.
Waar we al doende achter kwamen: Luxemburg heeft best hoge bergen! Demi dacht dat het alleen maar omhoog was en wilde eigenlijk omkeren. Gelukkig waren er toch nog (behoorlijk steile) paadjes naar beneden. Zo steil, dat Stijn het nodig vond om een boom te knuffelen en Igor ambities had om te leren vliegen. Met (bijna) iedereen bont en blauw, hebben we de route wat ingekort.
Voordat we op het terrein terugkwamen, besloot Demi in een pauze een stukje te klimmen, en daarna niet meer naar beneden te durven.
Na het fietsen was het tijd om inkopen te doen. Belangrijk item op het boodschappenlijstje; welverdiende ijsjes!
De rest van de avond verliep vrij rustig. Marcel en Rik kwamen aan in Wiltz, waarna we pasta pesto (zonder paprika) hebben gegeten en ’s avonds in alle rust en veiligheid rond het kampvuur hebben gezeten.
Dinsdag 18 juli (Igor)
Vandaag waren we al op voor dat de zon dat was.
Vandaag stond kanoën op de planning. Nadat we eerst wat tosti’s hebben gegeten en onze tas hebben ingepakt, zijn we met auto’s naar het youth hostel afgereisd, waar ons avontuur kon beginnen. Eerst ontmoetten we onze gids, die met ons mee zou doen om ervoor te zorgen dat er geen 10% zou sneuvelen tijdens de tocht.
Toen we eenmaal op het water zaten, gingen we een stukje kanoën en hebben we een spel gedaan waarbij je een rubberen kip met je pedel uit het water moet scheppen en vervolgens met je peddel in de boot van je tegenstander moest gooien. We waren allemaal zo fanatiek dat Rik en Stijn kopje onder gingen met kano en al. Na weer een stuk veder gepeddeld te hebben, zijn we weer gestopt om even een frisse duik te nemen, net als die Rik en Stijn al eerder hadden genomen. Dit keer echter zonder kano.
Na deze verfrissende duik hebben we samen als een soort slang geprobeerd terug te varen, door alle kano’s aan elkaar vast te binden. Dit verliep helaas niet heel goed, dus toch individueel weer terugvaren. Demi besloot dat ze genoeg had gedaan tijdens de heenreis en heeft Jelle al het werk laten doen. Jelle vond wel dat het ineens een stuk sneller ging!
Bij aankomst op het kampterrein, met de nodige opgedane spierpijn, besloten we eerst wat boodschappen te gaan doen. Demi en Daniel gingen mee, terwijl Igor zijn tent opnieuw op moest zetten, zodat we ‘s ochtends in de zon kunnen ontbijten. ‘s Middags hebben we verder rustig aan gedaan tot we begonnen aan het hamburger bakken en pannenkoeken bakken. Daarna even uitbuiken met een kop koffie en het 8 uurjournaal.
Nee, toen was het niet hup naar bed; om 22:00 gingen we het chateau in Wiltz waar we mee zouden lopen met de fakkeltocht. Het was erg gewaagd om ons met fakkels te laten lopen. Demi schroeide bijna Jelle zijn haar weg. Toch, heeft iedereen het overleefd. We liepen de tocht met een gids, die ons een goed stukje geschiedenis van Wiltz heeft bijgebracht. Stijn ging niet mee, omdat zijn mountainbike ervaring hem een beetje mank had laten lopen. Dat kwam wel goed uit, want toen we terugkwamen, had hij al een vuurtje gemaakt en zelfs de thee en koffie stonden al klaar. Ook hebben we de overgebleven hamburgers opgegeten. Na nog even gekletst te hebben, zijn we allemaal ons bedje op gaan zoeken. Al met al was het een avontuurlijke dag, waar we allemaal heelhuids vanaf zijn gekomen.
Woensdag 19 juli (Stijn)
Vandaag moesten we weer vroeg opstaan. We moesten namelijk op tijd bij het treinstation zijn. Ook al lag het station op ongeveer 200 meter, toch presteerden wij het om wegens tijdgebrek met de auto te gaan.
Eenmaal in de trein hadden we wat tijd om te relaxen. Het duurde echter niet lang! Toen we aankwamen op het station waar we moesten overstappen, moest er hard gerend worden om de volgende trein te halen.
Aangekomen in Luxemburg stad, besloten de Explorers en begeleiding te splitsen. Na de nodige afspraken, gingen we ieder onze eigen weg. Als Explorers, besloten we de tram te nemen. We hadden gedacht een rondje met de tram te maken. Toen bleek dat de tram alleen maar verder het centrum uit zou rijden, zijn we uitgestapt om te voet weer terug te gaan richting het centrum.
Toen we in het centrum liepen, kregen we opeens een appje van de begeleiding; we moesten onze uniformen weer aantrekken! Na de nodige onderhandelingen, hebben we deze toch maar weer aangetrokken.
Na dit intermezzo, zijn we verdergegaan met het ontdekken van de stad. In de stad kwamen we een museum tegen waar we gratis in konden. Het schilderij hing vol met kunst. De uitdaging van de dag; alle teksten waren in het Frans. Het enige stukje Engels wat we konden vinden waren instructies naar de WC. Na toch de nodige schilderijen te hebben bekeken, besloten we verder te gaan met ons avontuur.
Aangezien de meeste Explorers honger hadden gekregen van kunst kijken, besloten we een (betaalbaar) terrasje op te zoeken om daar samen pizza te lunchen.
Na de lunch kwamen we de begeleiding tegen op het plein voor de VVV. Jelle bleek op zoek naar een nieuwe zonnebril, terwijl Rik (die geen koffie drinkt) graag koffie wilde kopen. Marcel had al een mooi paar nieuwe wandelschoenen weten te scoren.
Nadat we ieder weer ons eigen ding gingen doen, wilde Igor graag een hangmat kopen. De rest vond dit wegens tijdgebrek toch niet zo’n goed idee. Daarom besloten we vast richting het punt te lopen waar we met de begeleiding hadden afgesproken voor we uiteten zouden gaan.
Terwijl we op het afgesproken punt aankwamen, kwam ook net de begeleiding aangelopen. Perfecte timing! Na even gezeten te hebben, begon de digitale zoektocht naar een restaurant. Igor wist al snel een restaurant te vinden dat ons allemaal aansprak. Rik heeft snel een tafeltje voor ons gereserveerd, waarna we na nog even wachten naar het restaurant konden gaan.
Aangekomen in het restaurant, konden we lekker binnen gaan zitten. Populair vanavond; de hamburgers en de pasta’s. Na het eten biechtte de begeleiding op dat zij tot nu toe iets fout hadden gedaan, waar zij zwaar voor zouden moeten boeten. Ze hadden te veel initiatief genomen tijdens de expeditie Dit was niet helemaal de afspraak, dus vond de begeleiding dat zij ons een ijsje verschuldigd waren. Het drong nog niet helemaal tot Jelle door dat Rik zojuist had gezegd dat ook hij en Marcel mee zouden moeten betalen aan deze traktatie. Achteraf hebben we het geweten en misten we de goede zorg van onze begeleiders.
Na het lekkerste ijs uit Luxemburg stad te hebben gegeten, hebben we ons snel terug begeven naar het station om op tijd te zijn voor onze trein. Op het station bleek echter dat de online reisinformatie niet helemaal klopte. Onze trein zou niet doorrijden naar het juiste station. Daardoor hebben we nog een uurtje op de volgende (en laatste) verbinding gewacht. Gelukkig verliep de rest van de reis voorspoedig en wachtte de auto’s nog steeds op ons.
Op de terugweg (met de auto) hebben we heel wat anders scouts jaloers gemaakt die wel terug moesten lopen naar het kampterrein. Het avondprogramma was een heuse outdoor bioscoop. De film kijken bleek echter nogal een uitdaging. Niet lang nadat de film begon, waren alle Explorers in slaap gevallen en keek alleen de begeleiding nog.
Donderdag 20 juli (Rik)
Na gisteren beloofd hebben (als begeleiding), minder initiatief te nemen, moesten we dat vandaag maar eens gaan bewijzen. Zoals gebruikelijk, werd de begeleiding bij tijds wakker om rustig de dag te starten. Het duurde niet lang voordat Igor zijn tent uit kwam kruipen. Voor Jelle was het vanochtend iets lastiger om op te staan. Het voorstel van Marcel om hem in de tent te voorzien van vers gezette koffie, inspireerde Jelle om toch zijn bed uit te komen.
Terwijl de rest van de explorers ook langzaam tevoorschijn begonnen te komen, besloten we dat er nog een paar klusjes op ons lijstje stonden. Bij het kamp kantoortje in chateau Wiltz moest nog een nachtregister afgeleverd worden en natuurlijk ook niet geheel onbelangrijk, het aanschaffen van welverdiende badges.
Stijn greep de rit naar Wiltz “city” aan om bij de Match (lokale prijzige supermarkt) snoep in te slaan. Hij had namelijk ontdekt dat de Match een heel assortiment verkoopt van snoep dat hij in Nederland nergens kon vinden. De begeleiding ondertussen, maakte van de gelegenheid gebruik de lokale bakkerij te steunen. In hun opperbeste Frans werden drie croissantjes en twee verse baguettes besteld.
Weer terug op het kampterrein, waren de explorers bezig met het ontbijt. Stijn, Marcel, Jelle en Rik sloten snel aan om ook te ontbijten en hun LuPa’s klaar te maken. Naast de bammetjes (en voor begeleiding baguettes), stond er nog wat lekkers klaar voor de lunch; knakworstjes! Deze werden samen met de kleine brandertjes ingepakt in dagrugzakjes.
Na een laatste toiletbezoek, was iedereen klaar om te vertrekken. Op dit moment liepen we ongeveer een uur achter op planning. Dat mocht de pret uiteraard niet drukken. Vol goede moed begonnen we aan onze wandeling.
Omdat we een stukje van de route af wilden snijden, besloten we vanaf het kampterrein direct de steile heuvel te beklimmen. Dat hebben we wel geweten! Iedereen had het toch wel een beetje zwaar en stond regelmatig hijgend even stil. Eenmaal boven, werd de wandeling gelukkig wel wat minder inspannend.
Met hernieuwd vertrouwen zetten we de tocht voort, wat ons schitterende vergezichten bracht. Onderweg barstte een flinke (WhatsApp) discussie los, met als onderwerp, de Airborne wandeltocht. Tijdens de laatste opkomst was er al discussie of het 25 of 40 kilometer moest worden. Natuurlijk waren we wel trots dat de 15 kilometer niet meer ter sprake kwam. Anne en Koen lopen deze week de vierdaagse en zijn voorstander van de 40, Hidde wilde ook graag de 40 lopen en Daniel had al pinky promise met Hidde om ook de 40 te lopen. Andere explorers, wilden juist graag de 25 lopen. Na verschillende (heel erg veel) WhatsApp polls, was er nog steeds geen uitsluitsel.
Een beklommen heuvel verder, vonden we dé pauzeplek. Neergestreken op een prachtige picknicktafel, verschenen de LuPa’s, de brandertjes en de blikjes knak. Al snel bleek dat één van de brandertjes het niet meer deed. Dat was natuurlijk zonde van het extra meegezeulde gewicht. Na de lunch barstte de Airborne discussie weer los. Dit keer met een derde optie; pannenkoeken bakken om geld op te halen voor de winter expeditie. Uiteindelijk besloot de begeleiding maar ultiem censuur toe te passen en de WhatsAppgroep zo in te stellen dat de explorers geen berichten meer konden sturen. Een alternatief om toch een mening te uiten werd snel gevonden, emoji’s plaatsen bij berichten kon nog steeds!
Terug op het kampterrein werd snel een boodschappenlijst samengesteld voor de laatste avondmaaltijd in Wiltz en het (in de wonderpan) te bereiden toetje. We vertrokken met twee auto’s. De Tesla van Marcel moest namelijk ter voorbereiding op de terugweg nog aan de lader. Om wat geld te besparen, werden de inkopen bij de Lidl even verderop gedaan. Aangezien de McDonald’s vlak naast de Lidl ligt, was een kort bezoekje natuurlijk uiterst noodzakelijk.
Met de boodschappen binnen, kon er begonnen worden met koken. Vanavond aten we wraps met avocado, groente, en gehakt (of vleesvervanger). Het toetje duurde wat langer en werd bevorderd tot late night snack. Toen Stijn wilde kijken hoe het er in de wonderpan mee stond, had hij niet helemaal bedacht dat het deksel wel eens ontzettend warm kon zijn en brandde zijn hand. Gelukkig staan we naast stromend water en kon hij daar snel koelen.
Na het diner was het tijd om vast de eerste spullen op te ruimen. Alle koepeltentjes werden één voor één afgebroken, iedereen slaapt vannacht in de tent van de begeleiding. Na het opruimen hebben we “genoten” van de gefrituurde taart uit de wonderpan en in de tent nog wat spelletjes gespeeld. Daarna mocht iedereen gaan genieten van de snurksymfonie.
Vrijdag 21 juli (Jelle)
Na een nacht genieten van het geweldige snurkorkest van de SBV/Kastanjegroep inc. werd voor het eerst deze week zowel de begeleiding als de explorers tegelijk (veel te vroeg) wakker. Helaas was het al vrijdag en tijd om in te pakken en weer huiswaarts te vertrekken. Dit betekende dat we alles weer mochten inpakken.
Voordat we begonnen met inpakken gingen we uiteraard eerst ontbijten en een LuPa maken voor in de middag. Tot afgrijzen konden we deze ochtend geen koffie maken omdat de gaspitjes geen tijd hadden om af te koelen. Na het ontbijt gingen we (zonder al te veel) gezeur de afwas doen, de grote tent afbreken en de aanhanger inpakken. Tot onze grote verbazing waren we zowaar een uur te vroeg klaar met inpakken!
Tegen het einde van het inpakken kwam een van de leiding van onze buren aanlopen. Ze gingen namelijk hun ochtendgymnastiek doen en vonden het een tof idee als hun scouts onze aanhanger bult op van het terrein af gingen duwen en aan de auto vastmaken. Uiteraard vonden zowel begeleiding als explorer dit een grandioos goed idee, waarna we met veel plezier naar deze oefening hadden gekeken. Daarna zwaaide we de groep uit en gingen op weg naar de grotten van Han.
Onderweg zouden we stoppen om ergens een welverdiend kop koffie te nemen, waar we steeds meer zin in kregen toen we eenmaal een wegrestaurant op 5km afstand genaderd waren. Helaas vond Marcel, die wij volgden, het schijnbaar niet zo’n goed idee en verliet de snelweg om over de geweldige Belgische provinciale wegen te rijden. Het resulteerde in een vertraagde aankomsttijd en helaas was daarna koffie geen optie meer.
Na een kleine wachttijd konden we met een gids de grotten van Han in. Dit grottenstelsel is de grootste van België en heeft 14 km aan galerijen en gangen. Gelukkig voor ons was onze route slechts 1.4 km. Tijdens de rondleiding zagen we prachtige stalactieten, stalagmieten en pilaren. Uiteraard hadden de explorers even opgezocht hoe koud het in de grotten was (9 tot 12 graden), wat ervoor zorgde dat een paar explorers het toch kouder kregen dat dat ze hadden gedacht.
Na de prachtige grotten bekeken te hebben was het tijd om even in het gras op te warmen en de lunch te verorberen. Tijdens de lunch hebben we lekker gekletst en spelletjes gespeeld. Na de lunch waren we nog wat gaan drinken bij het nabijgelegen restaurantje. Eén van de explorers dacht dat twee boterhammen voor een hele dag genoeg zou zijn, wat helaas niet zo was, en besloot nog om even een frietje te gaan halen.
Na de grotten gingen de twee auto’s hun eigen weg en zouden we elkaar weer in Arnhem treffen. De ene auto ging via België Brabant in, de ander via Maastricht. Helaas stond de auto die via Maastricht ging in de file waardoor de auto die via Brabant ging eerder arriveerde in Arnhem. Gelukkig konden zij daardoor ervoor zorgen dat het avondeten gehaald was voordat wij aankwamen. Als afsluiter hadden we namelijk nog met z’n allen een lekker frietje met snacks genomen.
Tijdens het eten kregen we allemaal nog een mooie badge en hebben we nog even nagekletst. Na het eten hadden we nog even snel de aanhanger en auto’s uitgeladen, opgeruimd en de grote tent uitgehangen in het middenlokaal. Daarna werden de explorers een voor een opgehaald door hun ouders. Het was een leuk en relaxte week, waar we volgens mij allemaal zeer van hebben genoten. Met een vermoeid gezicht maar met leuke herinneringen gaan we de vakantie in. Fijne vakantie en tot volgend seizoen!
